saatler için ift(ih)ar vakti

---

saatler midesinde zamanı parçalar

gövdelerimize gizlenmiş kırık saat dişleri

bizi hapseden geçmişi tokatlar

zaman, bir açık hava sinemasıydı

filmler gösterilir, roller unutulurdu

perdeler düşer, sahneler değişirdi

izleyiciler sessizce hayal kırıklıklarına sarılırdı

mide bulantısı, baş ağrısı ve daha niceleri

ölüm korkusu insanın peşini hiç bırakmaz mı?

yorgun bir kaptan gibi

dalgaları yönlendirir, rotasını kaybeder zaman

onun ipinde sallanırken,

kendisine dahi yabancılaşan düşleri bekler insan

saatler, çölde kaybolan kum tanelerine benzer

ve biz, o kum tanelerinin arasında yitip gideriz

kaybolmuş anılarımızın izini sürer, kendimize bir şekilde yeteriz

zaman bir sihirbaz sanki

illüzyonlarla oynar, gerçeği gizler

hangi gerçekliğin perde arkasında saklı olduğunu asla bilemezsin.

saatlerin tik takları birer bıçak misali

ruhlarımıza üstün körü saplanır

keskin dilimden damlayan sözcükler

zehir olur sevgimizi ısırır

zaman, bazen de bir labirentti hayatın içinde,

kendimizi kaybeder, geçmişin koridorlarında dolaşırdık

yol ayrımlarında seçimler yapardık

ama hangi yolun gerçek bir çıkış olduğunu bilemezdik

saatlerin aslında zamanı yediğini gördüm,

post-modern bir hikayenin parçası oldum,

ve gerçeğini ardında bırakan kendi hayal dünyasında kaybolup giden bir şair oldum

---