evlatlık duygular, besleme hayaller

---

kendime itiraf edemediğim bir şeyler var, nesnelliğini bildiğim ama konduramadığım düşünmek istemediğim

bambaşka hayallerde, bir yerde çok mutluyum ve ben bunu bilmiyorum

orada hikayeme başka bir huzur yazdım

kirpik diplerime saygımı, sevgimi yitirmediğim bir evrenden bahsediyorum

ellerimi nereye koyacağımı bildiğim bir galaksi

oldukça çirkin sanki artık her zerrem ve buna canım tükendi

sekiz çocuklu bir evin evlatlık dokuzuncu kızı gibi hissediyorum kendimi

Her hareketim bir eğreti sanki

gereksizlikler ülkesinin başkenti kelimelerim

semtlere ayrılmış serzenişlerim

dışarıdan baksan boş durmuyor bir saniye kafam

ama sanırım unutulsun diye yaram

bu ara kalemimden mutluluk çıkmıyor biliyorum

mürekkebim kurudu

---